Bulutlardan Kabuğun Dışına: Dünyanın Farklı Kültürlerinden İlginç Yaratılış Hikayeleri

Avustralya’nın yerli halkları, yaratılışlarını, dünyadaki her şey uyuduğunda, uyuyan ve uyuyan ‘Güneş Ana’da uyanan tek kişinin ‘Tüm Ruhların Babası’ olduğunu anlatan bir hikaye ile dile getirdiler.

Ona aşağı inip yeryüzünün ruhlarını oluşturmasını emretti. Bitkileri, böcekleri, mağaraları ve dünyadaki her şeyi uyandırdı. Daha sonra Güneş Ana, Sabah Yıldızı ve Ay adında iki çocuk doğurdu. Bu ikisi, daha sonra insanlığın atası olacak çocukları doğurdu.

Başlangıçta sadece Rahibe olarak adlandırılan kaotik bir su olduğunu anlatan efsanenin kökenleri Mısır’a kadar uzanıyor.

Güneş tanrısı Ra bir nilüfer çiçeğinden çıktı ve evrene ışık verdi. Ra, hava tanrısı Shu’yu ve su, nem ve merhamet tanrıçası Tefnut’u yarattı. Bu ikisi gök tanrıçası Nut’u ve yeryüzünün efendisi Geb’i doğurdu. Fiziksel dünya bu tanrı ve tanrıçalardan var olmuştur.

Maya kültüründe yaratıcı Tepeu ve gökyüzünün yaratıcısı Gucumatz dünyayı kanlarıyla yaratmışlardır. Varlıkları yaratılışlarına bakmak için yarattılar. Önce gökten ve yerden hayvanları yarattılar.

Ama yeterli değildi; Düzgün iletişim kurabilen bir varlığa ihtiyaçları vardı, bu yüzden insanı çamurdan yarattılar. Çamur gövdeleri paramparça olunca onu tahtadan yapmaya çalıştılar ama bu yaratığın kafası ve kalbi içi boştu. Sonunda mısırdan yapmaya karar verdiler. Bu insanlar empatik ve uyanıktı.

Ainu halkının bu yaratılış hikayesinde, okyanustan gelen petrolün alev olarak gökyüzüne yükselmesiyle dünya yaratıldı. Geriye kalan tek şey topraktı ve buhar, beş renkli bulutların üzerine inen iki tanrı yarattı.

Bu iki tanrıdan ve onların renkli bulutlarından bitkiler, hayvanlar ve diğer lordları içeren bir dünya oluştu.

Bu Polinezya yaratılış miti, dünyanın bir kabuktan çıkmasıyla ilgili bir benzetmedir.

Kabuk yavaşça açıldı ve içeri ışık geldi. Kabuğun (gökyüzü) zirvesi Rangi, altı (yer) Papa birbirini sevdi. Bu aşk, dünyayı bugünkü haline getiren 70 tanrıyı yarattı.

Çin Taocu/Taocu mitolojisinde Pangu, iki boynuzu ve dişi olan kıllı bir bedenle kaostan çıkan ilk insandı.

Bu adam denizleri yarmış, dağları yerine oturtmuş ve ying yang’ı kullanarak yeryüzüne şekil vermiş.

Bu yaratılış efsanesinde, dünyayı yaratmak için kullanılacak vücut parçaları için ilkel bir varlık kurban edilir ve parçalanır.

Bu varlığın adı tüm toplumlarda farklıdır. Örneğin, eski İskandinav mitolojisinde bu varlığa ‘Ymir’ denir.

Cherokee efsanesinde dünya, büyük bir okyanusta yüzen bataklık bir adaydı. Dört yanında asılıydı; gök katı. Ancak karanlık, hayvanların görmesini imkansız hale getirdiğinden, güneş yollarını bulmalarına yardımcı oldu.

Yedi gün yedi gece vardı ve Tanrı hayvanlara uyanık kalmalarını emretti. Ancak bazıları uykuya daldı. Uyanık kalanlara karanlıkta görme yeteneği Allah tarafından verilmiştir.

Pek çok kültür için kuzgun, yaratılışta büyük rol oynadı. Başlangıçta geceleri ay veya yıldızlar yoktu ve kuzgun en güçlü varlıktı.

Kuzgun, insanlar da dahil olmak üzere dünyadaki tüm canlıları yarattı, ancak bu insanlar karanlıkta yaşadılar. Bu kuzgun, büyük bir şefin sedir sandıklarında güneşi, ayı ve yıldızları taşıyan bir kızı olduğunu öğrendi. İnsanları ve dünyayı yaratan kuzgun, tüm ışıkları çalıp dünyaya ve insanlara vermiştir.

Hindu yaratılış efsanesi Rig Veda, bin başlı, gözü ve ayağı olan bir varlık olan Purusha’yı anlatır. Tanrılar, dünyayı ayaklarıyla kavrayabilen Purusha’yı kurban ettiler ve onu tüm hayvanlara, elementlere ve üç tanrı Agni, Yayu ve Indra’ya dönüştürdüler.

Bu anlatı, Dünya’nın tüm tarihini ve geleceğini 60 şiirsel kıtaya sıkıştıran bir İskandinav efsanesidir.

Efsanedeki kahin, Völva’dan kehanetlerini insanlıkla paylaşmasını istedi. Odin ve diğer lordlar Midgard’ı yaratıp ona Sabah, Öğlen, Öğleden Sonra ve Akşam adını vermeden önce, dünya sadece bir boşluktu. Sonunda, Aesir ve Vanir arasındaki ilk savaş, Vanir’in dünyanın sonundan önceki Ragnarok adlı kalıcı çatışmayı andıran lordlar haline gelmesiyle sona erdi.

Bu efsanede, yaşamın başlangıcını yaratmak için elementler birbirine karıştırılmıştır. Karıştırıldıkça ağır kısım battı ve hafif kısım yükseldi.

Çamurlu bir deniz oluştu, bir ateş yükseldi ve bulutlara ulaştı, gökyüzüne ulaştı. Bunların sonunda bir ilah yaratılmıştır. Ancak bu tanrı çok yalnızdı, bu yüzden başka lordlar da yarattı. İzanagi ve İzanami denilenler en çok beğenilenlerdi.

Eski Sümerler başlangıçta yalnızca tanrıça Nammu’ya sahipti. Evreni, Anakin’i ve daha sonra hava lordu Enil’i doğurdu. Enil, evreni ikiye bölerek gök tanrısı An’ı ve yeryüzü tanrıçası Ki’yi yarattı. Sonunda birçok tanrı ortaya çıktı ve isyan edene kadar çok çalışmak zorunda kaldılar.

Neil, tanrılara hizmet edecek daha küçük varlıklar yaratmak için bir plan yaptı. Büyük bir zekaya sahip olan Geshtu-e’yi kurban edilmek üzere seçtiler. Doğum tanrıçası Ninmah, etini kanına karıştırdı ve tüm tanrıların üzerine tükürdü. Vücudu çamura dönüştü ve sonunda yedi erkek ve yedi kadın oluştu.

Bu efsanede başlangıçta tek bir Eurynome vardı ve o her şeyin tanrıçasıydı. Kaostan çıplak doğdu. Denizi gökten ayırdı ve dalgaların üzerinde dans etti. Bir kuzey rüzgarı yakaladı, onu ellerinin arasına sürdü ve yılan Ophion’u yarattı.

Eurynome dans ettiğinde, Ophion şehvetlendi, uzuvlarını Eurynome’a ​​sardı ve onunla birleşti. Bu birleşmeden güneş, ay, yıldızlar, dağlar ve nehirler doğdu. Meskenlerini Olympus Dağı’na inşa ettiler, ancak Ophion evreni yarattığı için onunla alay ettiğinde, Eurynome kafasını yaraladı ve onu yer altına gönderdi.

Enuma Elish efsanesi, M.Ö. 1000 yılına kadar uzanan eski Mezopotamya tabletlerinden gelmektedir. (Ama hepsinin kopya olduğu ve efsanenin muhtemelen çok daha eski olduğu söyleniyor.)

Başlangıç, tanrı Apsu olarak bilinen tatlı su ve tanrıça Tiamat olarak bilinen tuzlu su olarak ikiye ayrılan kaotik suyla doluydu. Bu iki tanrı başka tanrıları doğurdu. Bu tanrılar başlarını belaya sokmaya ve Apsu’yu o kadar üzmeye başladılar ki Apsu onları öldürmek istedi ve bu da kendisi ile Tiamat arasında bir çatışma yarattı. Çatışmadan Marduk adlı büyük bir savaşçı Tiamat’a bir ok attı ve onu ikiye ayırdı. Böylece Dicle ve Fırat nehirleri oluşmuştur. Cesedinden gökler ve yer yaratıldı.

Rangi ve Papa’ya çok benzeyen bir Hawai yaratılış hikayesi olan Kumulipo, dünyanın ilk olarak nasıl ısındığını ve karanın denizden nasıl geldiğini anlatan bir ilahidir.

Karanlık bir mağara, aysız bir gece, bir erkek ve bir dişi önce deniz yaşamını doğurdu. Daha sonra uçan canlılar, kısa süre sonra da yeryüzündeki canlılar doğdu. Sonunda La’ila’i’nin Ki’i ve Kane ile birleşmesinden insanlık doğdu.

Jainler, inançlarına göre asla olmadığı için evrenin yaratılışına dair birçok kültürden çok farklı bir görüşe sahiptir.

Jainizm’de bu dünyada hiçbir şey yaratılmaz veya yok edilmez; sadece durum değiştirirler. Dünya her zaman var olmuştur ve var olmaya devam edecektir. Jainler için zaman ve dünya döngüseldir.

Belki de en ünlü yaratılış hikayelerinden biri olan Yahudi Tevrat ve Hristiyan İncil’indeki ‘Yaratılış Kitabı’, Tanrı’nın aslen gökleri ve yeri yarattığını tasvir eder.

Yeryüzü biçimsizdi ve Tanrı’nın ruhu suyun üzerinde yüzüyordu. Tanrı, ‘Işık olsun’ dedi ve ışık göründü. İnsan dahil her şeyi altı günde yaratmış, yedinci gün istirahata çekilerek özel bir gün yaratmıştır.

Batı Afrika Mandesi başlangıçta sadece Mangala’ya sahipti. Mangala büyük ve enerjik bir varlıktı. Dört bölümü, haftanın dört günü, dört elementi ve dört yüzü vardı.

Dünyanın yaratılması için kendisinin bir parçasını bir tohumun içine koydu. Ancak tohum patladı ve Mangala iki tohum daha yarattı. Sonunda bu tohumlarla hayvanları ve insanı yarattı.

Moğollar için dünyayı yaratan lama Udan’dı. 500 yaşında artık yaratılmamış bir dünyada yaşadı ve 1000 yaşında gökleri ve yeri ayırarak dokuz katlı bir cennet, dokuz katlı bir dünya ve dokuz nehir yarattı. Bütün insanlığı çamurdan/çamurdan yarattı.

Yoruba geleneğinin bu efsanesinde, herhangi bir insan yaratılmadan önce tüm yaşamın gökyüzünde var olduğu söylenir. Olorun, Orishalar denen diğer yaratıklarla birlikte gökyüzünde yaşayan çok güçlü, yüce bir varlıktı.

Obtala, Olorun’dan dünyanın sularında katı dünyayı yaratmak için izin istedi ve Olorun kabul etti, ancak alçalmadan önce Obtala, aşağıdaki sulara inmesine yardımcı olmak için Orishalar tarafından yapılmış bir altın zincir yaptırdı. Dünyayı yarattığında ona ‘Ife’ adını verdi ve daha sonra Olorun’un yardımıyla ilk insanları yarattı.

Bu Hint efsanesinde, birinci dünya küçücük, zifiri karanlıktı ve tek bir çam ağacı ve dört denizden oluşan bir ada ile çevriliydi. Dört deniz, Büyük Su Yaratığı, Mavi Balıkçıl, Kurbağa ve Beyaz Gök Gürültüsü tarafından yönetiliyordu. Denizlerin üzerinde bir kara bulut, bir beyaz bulut, bir mavi bulut ve bir sarı bulut vardı.

Mavi ve sarı bulutlar ortaya çıkınca First Lady ortaya çıktı, siyah ve beyaz bulutlar ise ilk adamı yarattı. Birlikte yaşadılar ve daha sonra suda oluşan Büyük Çakal tarafından karşılandılar. Suyun ve gökyüzünün tüm sırlarını bildiğini söyledi. Sonra First Angry adlı ikinci bir çakal geldi ve dünyaya büyücülük getirdi.

Sömürge öncesi Kadim Zulular, hayvanlar ve insanlar var olmadan önce, dünyada yalnızca karanlığın ve büyük bir tohumun olduğuna inanıyordu. Tohum toprağa karıştı ve Uthlanga adı verilen uzun sazları oluşturdu.

Bir kamış, her şeyin ilk insanı ve yaratıcısı olan Unkulunkulu’ya dönüştü. Sazlarda erkekler, kadınlar ve hayvanlar gibi daha pek çok şey büyümeye başlayınca, Unkulunkulu onları parçaladı; Akarsuları, dağları, gölleri ve vadileri O yarattı. Erkeklere ve kadınlara avlanmayı, ateş yakmayı ve giysi yapmayı öğretti.

Fin mitolojisinde, Väinämöinen adlı yaşlı bir bilge dünyayı yarattı ve onların destansı kahramanı, ilk bilinci ve ilk gücü oldu.

Denizde yüzerken dünyayı yarattı. Sonra yarattığı dünya kısır kalmasın diye yeryüzünü dolduracak tohumlar ekti.

Kore’de şamanlar tarafından sık sık anlatılan bu efsane, gökyüzünün ve dünyanın birleşmesi ile başlamıştır.

Gökten berrak bir çiy damlası düştü, yerden siyah bir çiy damlası yükseldi ve bunlar birbirine karışınca, güneş, ay ve yıldızlar dışında yeryüzündeki her şeyi yarattı.

Cennetin ve Dünyanın Hükümdarı Cheonjiwang, üç horozun sesine uyandı. Güneşle ilişkilendirdiğimiz horozlar, güneş olmadığı halde ötüyordu. Bu yüzden Cheonjiwang iki güneş ve iki ay yarattı.